Het duurt even, ben hier nu 6 maanden, voordat
je dingen door krijgt. De Engelsen zouden het insight noemen. Zo beginnen de
charmes van het Engelse leven meer tot me door te dringen.
Ga niet opeens verkondigen dat het heerlijk is
om in een niet geïsoleerd appartement te wonen, het blijft koud. Maar ik snap
nu wel waarom iedereeen warme sloffen heeft en dikke warme vesten. Als je goed
oplet ook te zien in Engelse series: de wollen vesten en de tweed jasjes het is
wellicht ouderwets in onze ogen maar reuze effectief. Het geeft ook aan dat het formele leven hier
ook een informele kant kent. Naast de standing, standen, de do’s en don’ts is
er een andere kant. Niet laat maar waaien maar wel neem de tijd en rust.
Het leven heeft een rustige pas en heeft geen
haast. Het is al een gebeurtenis om een wandeling te maken of om even naar een
winkel te gaan. Niet dat akelig hoge tempo wat wij erop na houden waarbij je
toch minstens de laatste film gezien moet hebben, het theater of concerten
moeten minstens een keer per maand op de agenda staan en ga zo maar door. Hier
is het buiten leven wat de afleiding geeft. En daarvoor ga je the country in.
En sport, vrijwel iedereen die ik ontmoet
heeft zo zijn sport of sporten. Maar helaas voor mij is dat ook vrijwel alleen
met auto te bereiken. En ik kan je vertellen ik heb daar nog steeds geen goed
gevoel bij: rijden in een auto aan de verkeerde kant van de weg met ook het
stuur aan de verkeerde kant: ik krijg er al de griezels van als ik eraan denk.
Het zal wel reuze meevallen neem ik aan maar ik lijk een soort over dosis aan
alles voor de eerste keer te krijgen hier en om dan ook nog te gaan autorijden
ligt even niet in de planning.
Vandaag een brief proberen te posten. Heb wel
uitgevonden dat je postzegels of via het internet besteld of koopt bij de
goedkope supermarkt. Engelsen noemen het snail mail: slakken post. Niet echt
een compliment voor de snelheid van de post maar lijkt wel te kloppen als ik de
verhalen hoor. Het posten van een brief valt trouwens ook niet mee want de brievenbus is
alleen open van 8 – 18.30 op maandag - vrijdag en guess what: dan ben ik aan het werk. Lekker hoor
zo’n economie die zich niets aantrekt van hard werkende mensen.
England grows on you, tja dat is wel waar.
Maar bij het verlies van een dierbare in Nieuw Zeeland is Nederland ver weg en
dan is het echt wennen om alleen in Engeland te zijn. Hier is het een kunst om
je gezicht op te houden en vooral geen emotie te laten zien, dat is klasse zo
gezegd. Dat lukt aardig maar dan heb je daar wel een weerslag van in een
weekend alleen: dan komt alles naar buiten met de heftigheid voor de hele week.
Of is het een nieuwe fase van de expat blues?
