Code rood en mannen in pak

Vrijdag was het code rood, dat wil zeggen de meest serieuze weerwaarschuwing. Scholen dicht in bepaalde districten en iedereen nerveus want het zou 30 cm gaan sneeuwen. Wordt je wakker ’s morgens en doe je vol verwachting de gordijnen open en …… niks behalve de anderhalve cm sneeuw die er al lag van de dagen ervoor. Zal nog wel komen denk je dan hoopvol.

Nou nada, in de loop van de middag begon het sneeuwen, heel licht dus wel mooi maar nergens in de buurt van de enorme berg die voorspeld was. Voelt wel een beetje als Nederland want daar kloppen die weer waarschuwingen ook meestal niet. Hier hebben de Engelsen de indruk dat Nederland enorm strenge winters kent en dus als ik wat grapjes maak dan volgt een bijna bewonderende blik dat ik natuurlijk veel erger gewend ben. Ben maar gestopt om dat tegen te spreken want dat is wat ze ooit geleerd hebben en dat zit toch wel erg vast in de hoofden zal ik maar zeggen.

Natuurlijk bleek gedurende de dag dat het vooral in Wales was de weerwaarschuwing, maar gemakshalve neemt het hele land het maar serieus. En aangezien wij in Noord wonen, alles boven Londen wordt als Noord  gezien door de Londenaren. En zij weten het want zij wonen in Londen het centrum van de UK universe. Alles wordt afgemeten aan Londen, zo woon ik maar 2 uur boven Londen dus dat is acceptabel dan hoor je er nog een beetje bij.

Maar ik woon in de Midlands en daar is ook nu (Zaterdag morgen) weinig sneeuw te bekennen, schat een centimeter of 5. Wel is het erg koud in het appartement, dus verwarming staat om 22 en dan nog heb je een deken nodig en een heel dik vest. Het feit dat isolatie als begrip nog niet is doorgedrongen is nu letterlijk voelbaar. Bijna alles is enkel glas in het appartement en als je daar wat van zegt dan vragen ze heel verbaasd of dubbelglas dan ook helpt tegen de kou. Misschien niet het dubbel glas wat zij hebben met een 0,8 ruimte ertussen maar ook die info heb ik geleerd om maar niet te uiten. Ik leer het nog wel eens.

En met sneeuwwaarschuwingen verwacht je toch op z’n minst sjaals, mutsen, handschoenen etc.  op straat en dat is voor een gedeelte van de mensen ook echt hoe ze over straat gaan. Maar nu zijn het de mannen zonder jas, niet alleen niet aan maar gewoon niet meegenomen van huis. Die lopen gewoon in pak over straat zonder jas of zelfs een losse sjaal of zo. En veel mannen lopen in pak hier. Gehard door de kostscholen wellicht, ik snap dat geen jassen aan nog steeds niet. En ’s avonds start het uitgaansleven gewoon weer met vrouwen op torenhoge pumps, hoewel het spek glad is op straat, in te weinig kleren (soms vraag ik me af of ze vergeten zijn zich aan te kleden echt een fenomeen hier) en natuurlijk zonder jas. Kortom het is een beetje ‘unsettling’ zoals als dat hier zeggen.

taalverwarring

Als je ’s nachts in het Engels droomt en dan in Nederland wakker wordt is best verwarrend. Als je weer terug in Engeland weer in het Nederlands droomt is de verwarring even groot. Kortom het is even schakelen ’s morgens. Als ik nog niemand gesproken hebt en mijn eerste afspraak komt binnen om half negen dan ben ik soms heel even de woorden kwijt. Onder het mom van wakker worden biedt ik dan maar even een kop koffie aan, ook heel on Engels maar ik kom nu eenmaal uit Nederland. Geeft net even dat beetje tijd om te schakelen.

Er zijn ook nog steeds van die opmerkingen en uitspraken die maar niet willen beklijven of die ik me maar moeilijk eigen kan maken. Ik haspel graag een Engelse vertaling van een Nederlandse zegswijze of spreekwoord in een gesprek. Meestal is dat zo beeldend dat het wel aankomt of soms zelfs letterlijk hetzelfde is in het Engels. En vice versa hoor ik vaak Engelse uitspraken die net zo beelden zijn. Zoals ‘ between a rock and a hard place’ denk dat wij dat vertalen tussen wal en schip.

Om nog even terug te komen op het shoppen een bestekbak is een drawer organiser, een plaid is een throw en een dekbed is een duvet. Ga er maar aanstaan om iets te vinden in een winkel met dit soort geheimtaal. Lijkt een beetje op ‘Starbucks’’ zal ik maar zeggen; a tall skinny latte please. Ondertussen krijg ik dat er wel in 1 keer uit en wat krijg je dan? Vertaling: een kleine koffie verkeerd. Hoewel ‘Starbucks’ praatte ik al in Nederland dus dat is niet helemaal eerlijk.

Het meest lastige blijft de telefoon. Op een of andere manier is het makkelijker als je mensen ziet om ze te verstaan. Gelukkig wordt er hier maar zelden gebeld dus dat scheelt weer. Maar het kan nogal beschamend zijn als je na iedere zin moet vragen of ze  het willen herhalen. Wat wel bijzonder grappig was dat mijn PA vertelde dat mijn Engels er erg op vooruit gegaan was want mijn sms’jes (wat hier dan weer text of text message heet) niet te begrijpen waren. Ik schoot in de lach wat ze niet helemaal begreep. Dus vertelde ik maar snel dat mijn kinderen daar al jaren over klagen: mijn sms’jes zijn niet te volgen zelfs niet in het Nederlands. En ja humor hebben ze hier wel dus daar hebben we smakelijk om gelachen samen. 

Resolutions

Resolutions zijn goede voornemens hoewel het in mijn oren nog steeds meer klinkt als een ferm besluit of deel van een wet maar ok. Daar doen ze hier wel aan maar niet in de mate waarmee wij daar mee bezig zijn. Nieuw jaar is sowieso een raar ding hier, er wordt niet gezoend, het kwam bijna goed uit dat ik snip verkouden was. Het blijft bij een … oh ja … happy new year…. In het voorbijgaan nieuwjaar wensen is geen ding zal ik maar zeggen. En van een nieuwjaarsreceptie hebben ze al helemaal niet gehoord. Tja het is allemaal wat koud en afstandelijk hier wat dat betreft.

Engelsen hebben een grotere personal space dan wij hebben schat in zo iets als de Chinezen. Dus niet aanraken want dan lijken sommige bij kant te bevriezen en vooral niet te dicht bij komen. Het klinkt voor Nederlanders waarschijnlijk heel raar maar ik mis de warmte van Nederlanders. Niet alleen het fysieke contact maar ook het gastvrije. Het is ongelooflijk bijzonder als je bij iemand wordt uitgenodigd en dat kan al helemaal niet bij een collega. Had het daar laatst weer over met een collega die dat heel geïnteresseerd vroeg wat nu het verschil is in omgang. Toen ik zei dat het de strikte scheiding tussen werk en privé was werd dat volledig beaamt. En als ik dan zeg dat dat voor mij raar is omdat je juist veel omgaat met collega’s kwam een eigen herinnering naar boven van zijn verblijf in het buitenland. Maar denk maar niet dat dat tot verandering van gedrag zal leiden.

Heb ik dan zelf resolutions? Nou in ieder geval één en dat is het huis wat leefbaarder te maken en wat dingen aan te schaffen. Nu is shoppen al nooit mijn hobby geweest maar hier is het echt hel. Je kan het geloven of niet maar ik ben drie keer de stad in geweest om een bestekbak te vinden. Zo makkelijk in Nederland, dan weet je precies waar je moet zijn maar hier is dat niet zo simpel. Niet alleen is de indeling van de winkel anders maar ze hebben sommige dingen ook gewoon niet. Elektrische citruspers: niet te vinden bijvoorbeeld. Je zal maar gezond willen doen zeg….

En meubels er schijnt een winkel te zijn, die ik uiteraard nog niet heb weten te vinden, in de buurt waar zeer verschillende verhalen over gaan. Het is een hele goede design meubel winkel die goedkoop is, het was een goede winkel maar nu is het niets meer en bovendien heel duur. Kortom die winkel moet ik echt vinden omdat alleen de beschrijvingen al de moeite waard zijn om te checken wat het nu is. Maar goed, geshopt dus en thuis gekomen met een bestekbak een plaid voor de logeerkamer en een garde. Zo onderhand heb ik voor mijn gevoel 2 volledige huisinrichtingen, een halve in het familie huis en de andere helft in de opslag en een inrichting hier in Engeland. Echt verwarrend soms als je toch zeker weet dat die schaal hier in de kast moet staan en daar niet te vinden is. 

Back home

Heb een eerste expat vakantie erop zitten. Dat wil zeggen naar huis voor kerst en oud en nieuw. Maar wat is thuis of huis in mijn geval? Thuis blijkt toch Engeland te zijn kan ik zeggen nu ik weer terug ben. Het appartement voelt nog niet als thuis, daar moet ik nodig wat aan doen, maar het is wel mijn standplaats waar ik mijn schoenen uit doe als ik binnen kom zeg maar.

In Nederland heb ik wel een huis maar dat is in de verkoop, het appartement in Nederland is opgezegd en als ik er ben logeer ik bij vrienden en familie. Reuze gezellig je hebt tijd voor elkaar, voor echte gesprekken: het is immers wat anders dan even langs gaat voor een kop koffie. Het voelt als of je in een warm bad stapt en dat is heerlijk. Voelt ook alsof je je hele sociale leven in  14 dagen probeert te proppen. Eerst stil, alleen en tijd voor alles wat je zelf wil doen in Engeland en dan opens onder gedompeld in een aaneenschakeling van ontmoetingen.

Een expat vakantie betekend ook je proberen te herinneren wat je ook al weer zoooo? hard nodig leek te hebben en wat je niet kan krijgen in Engeland. Als je geen lijstje maakt zoals ik valt dat niet mee en besluit je wat manmoedig dat je nu toch echt moet overschakelen naar  Engeland omdat het in ieder geval een hoop gesjouw zal schelen. Maar ......  ik was nog niet helemaal zo ver dus heb ik een nieuwe koffer gekocht om de kleren die ik kocht mee te nemen en kruiden thee. En omdat ik toch een nieuwe koffer had toch ook nog wat boeken gekocht natuurlijk.

Vermakelijk is ook dat ik droom in het Engels en dan 's morgens wakker wordt in Nederland en dan weer moet schakelen in de taal. Toen ik op de terugweg in het vliegtuig terug zat was de presentatie die ik aan het maken was echt tweetalig maar dat is na 1 dag Engeland wel weer over gelukkig.