Zakenvlucht

Vlieg wat af de laatste tijd, lijkt op op de bus stappen dus bijzonder is het niet. Maar wel leuk om mensen te kijken. Voor zo’n drie kwart bestaat uit zakenmensen en omdat het de midlands zijn ook aardig wat techneuten. 

Wat me de laatste tijd opvalt is dat ik oud begin te worden. Niet dat ik oud ben of zo maar de zakenmannen worden steeds jonger en jonger. Van die broekies die het heeeeel belangrijk vinden om zo lang mogelijk aan de telefoon te hangen. Echt de ego’s passen maar net in het vliegtuig. Je hebt ook de oudere, ik ben wat wijzere variant. Te herkennen aan de dure merkkleding, maatpakken en bijpassende jas. Als ze dat oudere wijzere nog niet helemaal doorhebben krijg je een sneue variant: een leuke man, goed pak met een sportjas erover en/ of met een rugzak die net zo goed van zoonlief had kunnen zijn.

De techneuten zijn een ander slag. Serieus bijna zonder uitzondering in een geruit overhemd met zo’n riem die te hoog en te strak is vastgemaakt. Ze hebben vaak een bril en zitten dan onwennig in de businessclass. Echt dat mensen daar nu zo veel extra voor betalen op een vlucht van een uur snap je toch niet.  Maar ze zijn wel veel vriendelijker dan de zakenlui.

Dan hebben we nog de ouders en grootouders die op bezoek gaan bij hun kinderen en wat nerveus zijn voor de reis die ze niet zo vaak maken. Levert wel vaak leuke gesprekken op. En de jonge stellen die er even een weekendje tussenuit gaan. Wordt ik altijd een beetje weemoedig van zo veel belofte voor de toekomst.

Vervolgens stap je uit, altijd een gedoe met iedereen die eigenlijk tegelijkertijd uit wil. En dan veranderen toch een aantal ego’s in papa’s die opgewacht worden door hun vrouw / vriendin als het even kan met kinderen. Wat zijn mensen toch raar dat we almaar van die poses ophouden en zo weinig bij onszelf blijven. Zou het leven veel aangenamer maken denk ik.

Tea, suppààà en Kit Kat

Vanaf ‘s morgens vroeg wordt er al gevraagd of je zin hebt in 'a cupa' wat thee betekent. Natuurlijk Engelse thee zo sterk zou je het zelf niet zetten met een scheut liefst koude melk. Net lekker zeg maar.

Tea is iets heel anders dat is zo rond onze cup-a-soup tijd, vier uur zeg maar. Dan is het tijd voor thee met iets erbij: meestal zoet maar het kunnen ook sandwiches zijn. Van de wat kleffe stukjes brood met ondefinieerbare smeersels ertussen.

Diner (uitgesproken als dinààà) wordt alleen gebruikt door mensen die wat gereisd hebben. Nee hier hebben ze supper (wat je uitspreekt als suppààà). Meestal 1 gang tenzij je uit eten gaat want dan schieten ze nog weleens uit naar een gedeeld voorgerecht. Uit eten gaan is hier om 6 uur en dan sta je half acht al buiten van klaar is kees.

En dan is er nog iets raar: ze zijn gek op Kit Kat. Ik weet niet of  dat in Nederland nog bestaat eigenlijk. Maar om de vergaderingen van 3 – 4 uur te onderbreken zijn is er altijd dat schaaltje met Kit Kat. Als je niet uitkijkt dat doe je daar toch aan mee al was het maar om wat energie te krijgen.

Oh ja en nog een begrip wat even duurde voordat ik doorhad wat dat nou toch betekende: commentments. Ik heb er geen Nederlandse vertaling voor het klinkt in het Frans als iets waar je mee begint. Maar het is eigenlijk wat je extra zou willen bij een maaltijd: dus mayonaise, ketchup, mosterd of bruine saus (niet vragen het ziet er niet uit en smaakt naar een combi van zoute soya en ketchup).

Niet allemaal leuk

Je zou bijna denken dat het allemaal leuk en spannend is om in je eentje  in een ander land settelen als je de blog leest. Helaas dat is niet. Het meest lastige is dat je alles alleen moet doen en moet uitvinden en dat ná het werk. Want natuurlijk is het werk op gewone werkdagen van alle winkels en bedrijven en meestal werk ik tot de winkels zo ongeveer dicht zijn.

Zo heb ik nog geen tijd gehad om een supermarkt te vinden in de buurt. Of om naar de bank te gaan om de rekening nu helemaal op orde te krijgen. Ook moet er nog een TV komen en een aansluiting op het internet. Stap voor stap gaat het prima maar er lijkt geen einde aan te komen is het ene opgelost doemt het volgende al weer aan.

En hoewel ik goed alleen kan zijn is het akelig stil in een huis zonder TV of muziek behalve wat toevallig op mijn telefoon staat. Mijn i phone lijkt opeens ook een ander abonnement te hebben waardoor bellen 3,5 keer zo duur is hoe dat nu weer kan snap ik ook nog niet. Maar dat is iets om te regelen als ik weer in Nederland ben

Afgelopen nacht was het akelig koud. Had wel een deken gekocht maar dat was niet genoeg en zelfs het omhoog draaien van de verwarming werkte niet. Dan kan je wel heel stoer liggen doen van ik doe dit toch maar, maar dat is echt niet prettig. Dus vandaag maar een dekbed gekocht, nog even en ik kom er in om want ik heb al dubbele sets in Nederland. Nou ja goed voor de logees als die komen zullen we maar zeggen.

Ook moet er een mail komen voor de landlord met vragen als hoe werkt het inbraak alarm ..... dat zijn die irritante piepjes als je je beweegt dus kan het ook af?. En hoe zit het met het vuilnis? Kan het toch moeilijk uit het raam gooien. Van die kleine praktische dingen. En of het internet het nog doet en zo ja wat is dan het wachtwoord. Maar oh wonder heb ik een keukenkastje een stapel gebruiksaanwijzingen gevonden dus dat moet voor sommige dingen helpen. Heb bijvoorbeeld een geluidssysteem door het hele huis die je ook moet kunnen regelen lijkt me (als er iets op aangesloten zit natuurlijk). Van die dingen, de huisraad groeit langzaam en de taxi’s varen er wel bij: niet te tillen die spullen.

Oh en er staat een onuitgepakt kingsize bed in de kamer. Die moet naar boven maar dat gaat natuurlijk niet alleen. Hoe ze toch bedacht hadden dat ik dat in mijn eentje naar boven krijg ?!

Galant botsen

Er zijn van die charmes aan de Engelsen die ik zeer kan waarderen. Ze houden de deur voor je open, wat bij mij natuurlijk tot botsingen leidt. Want 1 ik wil er aan de andere kant langs en 2 het is zo onbekend dat ik het vaak niet door heb. Ik aan de andere kant ben zo gewend om dat maar zelf te doen dat ik ook daarmee een nieuwe botsing kan veroorzaken.

Ook hebben sommige collega's de gewoonte om op te staan als ik de kamer verlaat of binnenkom. Alleen mannelijke collega's doen dat overigens. En verder zijn ze natuurlijk uitermate beleefd. Kwam een man op straat tegen die eerst een compliment maakte over mijn jas met de wat venijnige toevoeging You're missing a button!. Tja soms is de charme maar skin deep zullen we maar zeggen.

Het komt ook bij mannen niet op om je voor je koffie te laten betalen, dat is echt iets wat ik met charme moet oplossen want dat is natuurlijk onzin dat ze dat alsmaar doen. Dus 'I'm a grown woman you know I could get this' is een ingang maar dan nog steeds is het onzeker of je dan mag betalen. Wat wel werkt is snel zijn en dan de toevoeging gebruiken dat zij volgende keer mogen betalen.

Leeg appartement

Heel grappig: heb je eindelijk de sleutels van je appartement en kom je binnen is het bijna helemaal leeg. De TV wist ik die zou er niet zijn, er staat een bank en salon tafel er hangen gordijnen en er staat een tafel met 6 stoelen en er is een bed en dat is het dan. Geen pannen, geen borden of bestek gewoon een hele lege keuken. Geen emmer, geen stofzuiger kortom het is wat leeg.

Ben op aanraden naar een discount store gegaan en heb daar 2 dekens, twee pannen en een kopje gekocht, meer kon ik niet dragen. Dus de nacht kom ik wel door. Raar hoor in totale stilte in een vreemd huis. Maar ook heerlijk leeg op de snoeren die uit de muur bungelen na.

Het was op de site een furnished house maar dat schijnt een breed begrip te zijn hoewel mijn collega’s daar verdeeld over zijn. Ze vinden het wel sneu voor mij maar het kan nog erger: bijvoorbeeld zonder lampen of wc papier. Het is wel lekker groot zo zonder spullen. Weet dat het in no time toch weer dicht groeit met van alles dus daar maak ik me geen zorgen over.  Heb nog een visje opgegooid bij de makelaar dat dit toch niet de bedoeling was volgens mij, wie weet levert het wat op. 

Ik heb het hele huizen huren hier nog niet zo door. Er is wel water en licht en de verwarming doet het ook maar heb nog geen meterkast kunnen ontdekken dus hoe dit betaald gaat worden zal een volgende zoektocht worden. En waarschijnlijk moet ik met toch ook ergens aanmelden bij city council of zo. Meer wat ik zelf bedenk dan dat iemand je daar op wijst. De ontdekking van Engeland blijft een gegeven. Of zoals een collega het noemt: let op de Engelsen zijn de Chinezen van Europa.

De weg kwijt bij de drogist

Soms zijn de het kleine dingen die je erop wijzen dat je ergens anders beland bent. Kijk op vakantie als je je favoriete shampoo vergeten bent kan je wel even doen met iets wat ze daar verkopen. Dat heeft z’n charmes die bij vakantie horen alles is dan makkelijker.

Nou als je echt verhuist voelt dat net even anders. Ja je bent ergens anders met een beetje de charme van het ontdekken en nieuw maar het is anders dan vakantie toch net wat echter en serieuzer of zo. En dan ga je die dingen missen omdat het niet tijdelijk is. Kan ook moeilijk iedere keer dingen meenemen vanuit Nederland. Je hoort dan emigranten tot in lengte der dagen hagelslag en pinda kaas meenemen en over laten komen. Voor mij ligt het niet op het hagelslag en pindakaas gebied maar wel op shampoo en deo gebied. Net iets anders maar net zo sneu en omdat ik daar niet wil belanden ging ik op weg naar de Engelse drogist.

Booth is een hele grote dus veel keus dacht ik. Stel je voor twee grote V & D-achtige verdiepingen vol producten die je verwacht in een drogist. En hoewel er boven de gangpaden aangegeven staat waar je wat kan vinden was ik meteen de weg kwijt.

Het is een wir war van producten die natuurlijk ‘heel onlogisch’ bij elkaar staan en mij ontgaat de hele systeem erachter. Bijvoorbeeld blaren pleisters hangen niet bij de pleisters maar bij de foot care. En nagellak remover staat niet bij de nagellak maar ergens apart op een ander schap.

Kortom het duurde even voordat ik gevonden had wat ik zocht. En toen ik alles had afgerekend, heel ouderwets bij de kassa je kan het hier ook zelf scannen en pinnen, heb ik de rest van de winkel ook maar verkend. Staan daar midden in de zaak twee half blote jongemannen die eruit zagen alsof ze zo onder de zonnebank vandaan kwamen of uit de sportschool. Vrouwen hier weten daar wel weg mee: ‘man candy’ kirren ze dan door de winkel onder luid gegiechel. Het is net een slechte reclame ik heb geen idee wat ze eigenlijk verkochten. Kortom best veel te beleven bij de drogist hier.