In Engeland zijn er regelmatig ‘officiele’
gelegenheden met zo’n zijn eigen regels en codes. Ik schreef al over de do’s,
de recepties zeg maar, waarbij mannen vaak hun jas aan houden alsof ze op weg
zijn naar buiten. Laatst was ik op een black tie dinner en was de enige vrouw
met een jas en ik kan je vertellen het was freezing buiten. Lekker Hollands
denk ik dan maar even stiekem.
Ik dacht eigenlijk dat de canapees al waren
uitgestorven in de jaren 50 maar hier bestaat het nog steeds. Het is meestal
als mensen direct vanuit werk bij een ‘do’ verwacht worden en men ervan uit
lijkt te gaan dat als ze dan aan de drank gaan het niet goed afloopt dus zijn
er hapjes. Verschilt per receptie en per gelegenheid deze keer mini fast food:
dus mini hamburgers, visstikjes op brood, mini tosti’s dat soort werk. Echt je
gelooft je ogen niet.
The art of canapees zegt ook iets over wie ze
besteld heeft want het kan ook heel suffisticated zijn: bijna amuse stijl, iets
wat in Nederland ook z’n langste tijd wel gehad heeft. Maar reuze handig als je
aan het einde van de dag naar een receptie moet, en dat komt nogal eens voor,
dat je niet meteen het eerste glas wijn in je knieen voelt zakken en niet
afhankelijk bent van slappe chips en oude pinda’s waar wij in Nederland dan
weer zo goed in zijn.
En het past ook in het patroon van eten wat ik
soms ook bijna geadopteerd heb: ’s middags een warme maaltijd op het werk en ’s
avonds even een boterham dat is dan echt wel genoeg. En dan is zo’n paar
canapees genoeg tot de volgende dag, bij mij moet er dan nog wel een stukje
kaas achteraan maar eigenlijk is dat gewoon voor het lekker en niet nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten