Lachend kerst boodschappen doen

Christmas shopping is in December in Engeland net zo’n gespreksonderwerp als het weer. Heb je ‘het’ al gedaan, ben je al begonnen, wat een gedoe toch ieder jaar enz. Iedereen is ook in de weer loodjes trekken hebben ze nog nooit van gehoord (zal wel de Nederlandse zuinigheid zijn denk ik wel eens dat wij dat hebben uitgevonden). Dus is het in de winkels al weken een drukte van belang, geen doorkomen aan en zeker niet voor je lol. Ben zo blij dat ik daar niet aan mee hoef te doen, wij doen geen kerst kadootjes. Dat is er ergens tussen de pubertijd van de kinderen en nu eruit geslopen. Heerlijk rustig dus.

Volgende vraag is natuurlijk hoe je je kerst dan doorbrengt. Dat is in Nederland niet veel anders dan in Engeland. Familie, schoonmoeders en schoonfamilies die dan wel op bezoek komen dan wel bezocht moeten worden. De afstanden zijn wat groter dus duur het ook allemaal wat langer maar geen verschil.

‘And are you hosting?’ Ben jij gastvrouw? Naast de kerstinkopen kan ik me voorstellen dat het een last is, in Nederland heb ik het altijd als een eer ervaren.

Maar dan moet je natuurlijk wel kerst boodschappen doen, want ik 'host' in het huis van mijn moeder. En om te kunnen koken moeten we wel wat in huis hebben natuurlijk. Lamsbout was al besteld toen ik nog in Engeland was dus het hoofdingrediënt was binnen. Nu de rest nog. Op de dag voor kerst naar de supermarkt met mijn moeder. Vroeg op pad, en dat gebeurd niet vaak want we houden niet zo van vroeg opstaan als we vrij zijn, maar het was voor het goede doel.

Eerst een parkeerplaats vinden. Er ging iemand weg dus ging ik maar vast uit de auto om duidelijk te maken dat wij als eerste waren. En zonder gene wordt ik bijna van achteren van mijn sokken gereden  omdat er een jong stel kennelijk haast had en daar wilde gaan staan. Toeteren, bozen gezichten en ongetwijfeld gemopper: Welkom in Nederland flitst mij dan door het hoofd en dan moet je de supermarkt nog in. Ik snap best dat buitenlanders ons onbehouwen of onbeschoft noemen.

Het begon al bij het uitstappen uit de trein vanaf Schiphol waarbij mannen je gewoon aan de kant duwen in plaats van je voor laten gaan, je helpen met je koffer en je zeer vriendelijk een goede dag wensen. Ik voel me dan wel een beetje mevrouw Bots hoewel dat ook komt omdat (alweer) alles aan de verkeerde kant zit (nu weer rechts) en andersom open gaat en zo.

In de supermarkt realiseer ik me weer eens te meer dat een terugkeer naar Nederland wat lastig wordt. Iedereen is zo gehaast en met zich zelf bezig dat ik spontaan in de lach schoot. Al dat nerveuze gedoe, haast haast haast, botsen, aan de kant duwen, snauwen en vooral boos kijken. Tjonge jonge wat hebben wij een zin in kerst. Vrolijk lachend deden we de boodschappen, lieten iedereen voor en hadden de grootste lol wat niemand begreep. Het is maar goed dat ze je hier wel verstaan want anders waren ze wellicht ook nog gedacht dat we hen uitlachten. Maar ….. uhm…. dat deden we natuurlijk eigenlijk ook.