Working class

Voelde even alsof ik in status gestegen was omdat ik deze keer niet per taxi maar met een chauffeur service van en naar Heathrow ben gebracht op weg naar Chili. Dure auto én met een chauffeur die alle egards heeft zoals helpen instappen etc. Kom daar nog maar eens om. En ze zijn discreet dat is ook heel prettig of althans dat lijken ze te zijn want ik heb het niet uitgeprobeerd of zo.

En ze zijn op tijd dus toen ik uit Chili kwam liep ik liep uit het vliegtuig met koffer rechtstreeks op de chauffeur af die daar net stond te wachten met zo’n bord met je naam erop. Vroeger als ik moe aan kwam op een vliegveld was ik een beetje jaloers en nu is het ‘bijna gewoon’. Behalve dat het natuurlijk ongelooflijk luxe is om ophaald te worden thuis en dan 2,5 uur later afgezet te worden op het vliegveld.

Chauffeurs hebben altijd wat te vertellen. Op de heen weg was het een ultra conservatieve chauffeur. Hij deed ook iets met het trainen van de jeugd en geloofd dat het terugbrengen van lijfstraffen toch echt gaat helpen in het onderwijs. Vragen stellen zou mijn vader gezegd hebben, alleen maar vragen stellen. Dus dat deed ik maar en noem het mijn eeuwige optimisme maar ik dacht echt dat hij begon na te denken tegen de tijd  dat we in Londen waren.

Op de terugweg zo’n self made man. Dat gesprek was een stuk interessanter, behalve toen ik een vol uur lag te slapen dan. Het is altijd prettig om vragen te stellen over cultuur en gewoontes. Hij noemde zichzelf working class. Wat betekend dat het na een jaar of 12 – 14 van school gegaan is en daarna meteen gaan werken. En ze staan bijna onder aan de zelf benoemde picking order. Ongelooflijk als je zoals ik niet zo veel snapt van die klassen, rangen en standen. En toen hij een voorbeeld aanhaalde vertelde ik dat ik het niet zo goed snapte. 

In Nederland kan iedereen studeren. Natuurlijk komt dat niet zo veel voor als je ouders uit een  arme milieu komen maar het kan wel. In Engeland wordt je als het ware voorgesorteerd op de wat wij lagere school noemen. Niet alleen de school keuze is belangrijk maar ook wat de status van je ouders is. Aleemaal nog tot daar aan toe maar kom niet aan de logica ervan. Er is een diep geworteld geloof dat dit de juiste manier van denken en doen is. En dan wordt zonder morren geaccepteerd en verdedigd. Zo is mijn oordeel als dean zonder twijfel een beter oordeel dan dat van mijn medewerkers a) omdat ik de dean ben en b) omdat ik gestudeerd heb en dus automatisch uit een hoge klasse zou moeten komen volgens hun inschatting. Als ik dan uitleg dat ik uit de working class kom dan wordt het bijna ongemakkelijk en echt op een gegeven moment hoor ik mezelf zeggen dat ik dat waarschijnlijk toch verkeerd geformuleerd heb. Noblesse oblige krijgt dan opeens een heel andere lading en verantwoordelijkheid.