Engelse
beleefdheden ze zitten er vol mee natuurlijk maar dat was te verwachten. Mannen
doen de deur voor je open en wachten keurig totdat ik door heb dat dat de
bedoeling is. Tja het zal wennen worden om weer in Nederland te zijn
straks/later.
En in de rij
staan hebben ze echt tot een kunstvorm verheven. Bij de bus is er gewoon een
vast gewoonte dat ook als de bus nog lang niet in zicht is maar vast in de rij
te gaan staan. Zonder morren net zo vrolijk ook als dat betekent dat ze dan in
de regen moeten staan omdat het bushokje niet lang genoeg is. Heel
wonderbaarlijk om te zien.
Ik heb het
vermoeden dat ze mij maar raar zelfstandig vinden hier. Kreeg vandaag de hint
dat als ik een afspraak had met de grote baas, die hier heel onlogisch een vice
chancellor heet. Wat voor mij steeds maar resoneert als de vice directeur in
plaats van de echte zal ik maar zeggen. De hint was dat hij vrij traditioneel
was en dat hij toch eigenlijk teleurgesteld is als je niet minimaal op hoge
hakken verschijnt. Kijk en dat gaat het even fout. Één ik ga me toch echt niet
aanpassen aan de kleding codes dat zit er gewoon niet in en twee ik kan
helemaal geen hakken dragen omdat ik aan één enkel geen enkelbanden meer heb.
Lang leven een sportief vorig leven en een iets te heftige afdaling na een
bergbeklimming. Maar dat weet hij natuurlijk niet.
Dus ik zal het op
een andere manier moeten aanpakken, voorlopig kan het wel hoor dat ik echt anders ben. Ik voel me nog steeds
Alice in Wonderland hier, de verbazing is echt groot iedere dag weer. Vandaag
werd ik mee gevraagd om naar de nieuwe kamer van de onderzoeksassistenten te
komen kijken. Ik had al wel wat gehoord over een kamer zonder ramen en dacht
dat het een bij wijze van spreken was maar nee hoor. Ze hadden echt bedacht een
kamer voor 4 assistenten zonder ramen of deur die uitkomt ook nog op 2 grote
klaslokalen. Nu zijn ze hier heel erg van de gezondheid en veiligheidsregels
maar dit mag dus gewoon wel. Nou niet van mij, hele plan van verhuizingen in de
war maar dat gaat nu toch echt in tegen mijn Nederlandse standaarden.
Hier begint de
Kerst te ontwaken. In de winkels is het al duidelijk aanwezig. En natuurlijk is
er de kerstkaart van de college. Niet moeders mooiste maar gelukkig kan ik mijn
traditie van het schrijven van kerstkaarten voortzetten op mijn nieuwe
werkplek. Ben benieuwd hoe dat op mijn vorige werkplek zal gaan. Ik vond het leuke
traditie: iedere medewerker een persoonlijke boodschap schrijven. Dat zit er
met mijn personeelsbestand nu niet in maar ik ga er wel wat van maken
natuurlijk en kan me nu al verheugen op de 'christmas parties' hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten