mannen

Ja het moest er een keer van komen natuurlijk een stukje over de Engelse mannen. De voorspellingen van mijn oud collega’s zijn niet uitgekomen: er hangt nog niemand aan de kar. 

En ik denk dat dat nog wel even gaat duren. Ik kijk wel om me heen hoor geen zorgen. Op het werk ben ik de baas, moet zo wennen aan dat begrip, en dus daar moet je niet zoeken. Er zwerven bovendien een veelvoud aan Simon’s, Peter’s en Steve’s rond die ik qua naam nog maar net uit elkaar kan houden. Heb zo veel nieuwe mensen ontmoet dat ik ze wel qua gezicht en qua functie uit elkaar kan houden maar namen…… nee dat is niet mijn ding, nooit geweest ook.

En dat is natuurlijk geen goed begin. En dan heb je nog de mannen het voorzichtig opbouwende sociale leven. Die zijn, net als vroeger of getrouwd of homo, je zal het altijd zien. En stoken in een goed huwelijk of een niet zo’n goede relatie is ook al geen goed begin.

Maar wat het meest belemmerd is de houding. Ze nemen je als vrouw serieus dat wel echt serieus en beginnen ook direct een conversatie van niveau zelfs tot een geanimeerde conversatie aan toe. Maar daar blijft het bij totdat er wat wijn is geschonken dan opeens verandert er iets. Ze laten iets van de gereserveerdheid varen en worden wat menselijker. Ik schrik ervan als bij het afscheid ze opeens aan je hand trekken om gedag te zoenen, dat is nu al een paar keer gebeurd. Lijkt wel een soort code die ze aanleren op boarding school.

Niet dat ik nu loop te leuren voor een leuke man dat zou ook niet bij me passen maar het is wel een wonderlijke wereld die stiff upper lip die ze hier practiseren. Ze zijn ook letterlijk van het stijve soort. Waar ik eerder over schreef dat het goed is voor je poise nou dat is echt in de spieren geschoten bij die mannen. Als ze gaan staan kan het zelfs even duren voor het weer soepel in de rug is zeg maar.

En ik kan zeer genieten van de etiquette hier, mannen gaan staan als je binnen gaat of opstaat. Ze houden de deur voor je open, halen en betalen je drankje (en no way José dat ze toestaan dat jij dat dan terug doet). Ze schuiven nog niet je stoel aan, en dat is maar gelukkig ook want dat zou ongetwijfeld tot nog meer elegante botsingen leiden.

Tot die ene leuke voorbij komt kan ik me gelukkig prima vermaken met observeren.