Ja een raar woord wij zouden het forenzen noemen wat overigens ook een raar woord is. Commuting is wat veel van mijn collega’s doen. Dat betekent: in vliegen, vanuit ander delen van Engeland of bijvoorbeeld Parijs of Brussel of in de auto stappen om 5 am om om 9 uur op je werk te zijn. Als het werk meer dan 1,5uur rijden is hebben ze vaak een kamer ergens waar ze van maandag – vrijdag verblijven. Raar idee want het zijn er niet een paar, het merendeel van mijn team doet het. Ze vinden het heel gewoon dat ik het weekend naar ‘huis’ ga en ik maar denken dat ik bijzonder ben hm …….
Nu er geen vluchten zijn op Nottingham vanuit Amsterdam vlieg ik vanaf Birmingham en neem, alweer heel Engels, een taxi. Als je een beetje de weg weet dan kost het de helft van de prijs die je betaald als je spontaan in de taxi stapt op het vliegveld daar. Het voelt een beetje als auto met chauffeur. Ik achterin op de laptop rammelen en hij rijdt me veilig heen en weer. We texten (sms-en) zelfs om de volgende vlucht af te spreken. Heel handig en ik kan het geloof ik niet vaak genoeg zeggen: super vriendelijk en behulpzaam. Het goede nieuws voor potentiele logees is dat de vluchten vanaf eind Oktober weer gaan vanaf Nottingham. Handig dan neem je gewoon de bus vanaf het vliegveld.
Zo zoef ik door het Engelse landschap wat meer en meer bekent lijkt, misschien wel te veel Engelse films gezien. In het landschap lijk je terug te stappen in de tijd. Als er hekken zijn, zijn ze meestal van hout en de afscheidingen tussen de landerijen zijn mooie groenstroken met wat bomen en struiken.
Oh een leuke voor het vertaal archief: 'soft shoulder'. En nee dat zijn niet de collaga’s die uithuilen op mijn schouders. Hoewel ik wel weer zakdoeken heb staan op mijn bureau en de eerste huilende collega’s al op mijn kantoor gehad heb. Nee een 'soft shoulder' is een zachte berm maar waarom klinkt dat nu zo veel fijner dan het Nederlands?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten